Перевод: с исландского на английский

с английского на исландский

to blow

  • 1 BLÁSA

    * * *
    (blæs; blés, blésum; blásinn), v.
    1) to blow, of the wind;
    blásandi byrr, a spanking breeze;
    2) to blow with the mouth (hann blés í kross yfir drykk sínum); to pant (hestrinn tók at frýsa ok blása);
    blása við to draw a deep breath, to sigh (jarl blés þá við mœðiliga);
    blés mœðiliga öndinni, breathed hard;
    blása e-m e-u í brjóst, to inspire, suggest a thing to one (guð blés henni því í brjóst);
    blása eldi, eitri, of serpents;
    blása lúðri, horni, to blow the trumpet, horn;
    blása liði (troops) til landgöngu;
    blása til stefnu, to a meeting;
    blása herblástr, to sound an alarm;
    5) to melt, cast (blása gullmálm, rauða);
    yxn tveir ór eiri blásnir (cast);
    6) to blow up, inflate (sem belgr blásinn);
    7) impers., blés upp fótinn, kviðinn, the leg, belly, swelled up;
    of land, to be laid bare, stripped of the turf (hafði blásit hauginn ok lá silfrit bert).
    * * *
    blés, blésu, blásit; pres. blæss, [Ulf. blêsan, a redupl. verb; Germ. blasen; Swed. blåsa; cp. Engl. blow ( blast); A. S. blâvan; Lat. flare.]
    I. to blow, Lat. flare, of the wind; the naut. alliterative phrase, blásandi byrr, a fresh breeze, Fms. vii. 287; vindrinn blæs og þú heyrir hans þyt, John iii. 8.
    2. act. to blow a trumpet, sound an alarm, with dat. of the people and the instrument, the act of blowing in acc.; b. lúðri, Fms. vii. 287; var blásinn herblástr, sounded an alarm, ix. 358; b. liði ( troops) til ofangaungu, Orkn. 350, Bret. 46; b. til stefnu, to a meeting, Fms. vii. 286; konungr lét b. öllum mönnum ór bænum, ix. 304; b. til þings, viii. 210; til héraðstefnu, ix. 255, v. l.: absol., þá bað hann b., sound the attack, viii. 403.
    β. to blow the bellows; blástu (imperat.) meir, Landn. 270 (in a verse), Edda 69, 70.
    γ. to melt, cast, the metal in acc.; hann blés fyrstr manna rauða á Íslandi, ok var hann af því kallaðr Rauðabjörn, Landn. 71, cp. Sks. 163; b. gullmálm, Bret. 4; sumir blésu ok steyptu af málmi Guðs líkneski, Barl. 139; sem af glóanda járni því er ákafliga er blásit í eldi, Fms. viii. 8; yxn tveir ór eiri blásnir ( cast), Bret. 22.
    δ. to swell, blow up; létt sem belgr blásinn, Fms. x. 308.
    II. to breathe, Lat. spirare; svá sem andi blæsk af munni, Eluc. 4: to blow with the mouth, hann blés í kross yfir drykk sínum, Fs. 103; bléss hann á þá og sagði, með-takið þeir Heilagan Anda, John xx. 22; b. við, to draw a deep breath; hón blés við ok svarar, Clem. 50; jarl blés þá við mæðiliga, Fs. 10, Magn. 444: to sigh, of a sick man, Gísl. 47; b. hátt við, Bjarn. 24: without ‘við,’ Sturl. i. 20; b. eitri, eldi (of serpents or dragons), to snort, Edda 42; of a horse, Greg. 49.
    2. theol. to inspire; Guð blés sínum anda (dat.) í brjóst honum, Fms. i. 142, 199; Guð blés henni því í brjóst, Stj. 160 (cp. innblástr).
    3. b. móti e-m, to conspire against one, Fms. vii. 164: in the phrase, ‘to blow not a hair off one’s head,’ Jarl mælti, at eingi skyldi b. hár af höfði Sveini, no one should dare to make a hair move on his head, Orkn. 252.
    III. impers.:
    1. medic. to ‘boulne,’ swell, from sickness, wounds …, the wound or swollen limb in acc.; hann svall svá ákafliga, at allan blés kviðinn, Bs. i. 319; sár Gríms varð illa, ok blés upp fótinn, Dropl. 36, Grett. 153; hann blés allan, Bs. i. 116.
    2. of land, to be laid bare, stripped of the turf by wind; hafði blásit hauginn ok lá silfrið bert, Fms. iv. 57.
    3. in supine, and partic. the personal construction reappears; á Ormarsstöðum þar sem er blásið allt, where all is stripped, barren, Landn. 280; meltorfa blásin mjök, stripped, barren, Hrafn. 27: medic., hin hægri geirvartan var blásin upp, 655 xxxii. 10; hans hörund var allt blásit, Fas. i. 286, Rb. 374; sýndist fótrinn blásinn ok kolblár, Grett. 152.

    Íslensk-ensk orðabók > BLÁSA

  • 2 blasa

    * * *
    (blæs; blés, blésum; blásinn), v.
    1) to blow, of the wind;
    blásandi byrr, a spanking breeze;
    2) to blow with the mouth (hann blés í kross yfir drykk sínum); to pant (hestrinn tók at frýsa ok blása);
    blása við to draw a deep breath, to sigh (jarl blés þá við mœðiliga);
    blés mœðiliga öndinni, breathed hard;
    blása e-m e-u í brjóst, to inspire, suggest a thing to one (guð blés henni því í brjóst);
    blása eldi, eitri, of serpents;
    blása lúðri, horni, to blow the trumpet, horn;
    blása liði (troops) til landgöngu;
    blása til stefnu, to a meeting;
    blása herblástr, to sound an alarm;
    5) to melt, cast (blása gullmálm, rauða);
    yxn tveir ór eiri blásnir (cast);
    6) to blow up, inflate (sem belgr blásinn);
    7) impers., blés upp fótinn, kviðinn, the leg, belly, swelled up;
    of land, to be laid bare, stripped of the turf (hafði blásit hauginn ok lá silfrit bert).
    * * *
    t; sup. blasað, [Engl. blaze], of places, in the phrase, b. við, to lie full and open before the eye (mod.)

    Íslensk-ensk orðabók > blasa

  • 3 FEYKJA

    * * *
    (-ta, -t), v.
    1) to blow, toss (f. e-u);
    2) to rush (hann feykir inn í húsit).
    * * *
    t, [fjúka], to blow, drive away, with dat., Ps. i. 4, Rd. 272: absol., Fas. ii. 238: metaph., feykja at e-m, to rush at one, Al. 40; hann feykir ( rushes) inn í húsit sem kólfi skyti, Fms. vii. 342.

    Íslensk-ensk orðabók > FEYKJA

  • 4 lóîlampi, logsuîutæki

    blow-lamp, blow-torch

    Íslensk-ensk orðabók > lóîlampi, logsuîutæki

  • 5 FJÚKA

    * * *
    (fýk; fauk, fukum; fokinn), v.
    1) to be drifted (tossed, blown) by the wind; tók þá at f., it began to snow and drift; var fjókanda veðr, there was a (drifting) snow-storm; nú er fokit í flest skjól, now most places of shelter are snowed up; no refuge is left;
    2) fig. to fly off (fauk at höfuðið); láta fjúka í kveðlingum, to let satiric verses fly.
    * * *
    pret. fauk, 2nd pers. faukt, mod. faukst, pl. fuku; pres. fýk, pl. fjúkum; pret. subj. fyki; part. fokinn; sup. fokit: [Swed. fyka; Dan. fyga]:—to be driven on, tossed by the wind, of snow, dust, spray, or the like: allit., fjúka sem fys, as chaff; mold er fýkr, 623. 25; axhelmur þær sem fjúka … ef nokkut fýkr frá oss, Stj. 422: of snow, tók þá at f., it began to snow, Grett. 111; var fjúkanda veðr, there was a snow-storm, 144: hafði fokit yfir öndverðan vetr, they had been buried ( had perished) in the snow, Glúm. 341; hence the metaph. phrase, nú er fokið í flest skjól, now all places of shelter are filled with snow, no refuge left, Gísl. 63, Nj. 258; útvegar Háreks eru foknir, all H.’s outgoings are stopped, Fms. xi. 423; sýndisk þeim sem eldr fyki um alla gluggana, of embers, Bs. i. 7; fauk svá sandrinn, at …, of the ashes from a volcano, 804, (sand-fok, a drift of sand or ashes.)
    2. metaph. to fly off; fauk af höfuðit, Nj. 97, Ld. 291; fuku tennrnar ór Búa. Fms. xi. 139; láta fjúka í kveðlingum, to reply with sarcastic, extemporised ditties, Grett. 94.

    Íslensk-ensk orðabók > FJÚKA

  • 6 blása upp, fylla lofti

    Íslensk-ensk orðabók > blása upp, fylla lofti

  • 7 blása/slökkva á

    Íslensk-ensk orðabók > blása/slökkva á

  • 8 ganga yfir, taka enda

    Íslensk-ensk orðabók > ganga yfir, taka enda

  • 9 grobba sig

    Íslensk-ensk orðabók > grobba sig

  • 10 springa (í loft upp)

    Íslensk-ensk orðabók > springa (í loft upp)

  • 11 verîa öskuvondur

    Íslensk-ensk orðabók > verîa öskuvondur

  • 12 ROT

    * * *
    n. insensibility (from a blow); slá e-n í r., to stun, render senseless by a blow; liggja í roti, to lie stunned.
    * * *
    n. a concussion of the brain from a blow, as also the stunning or insensibility from such a blow; falla í rot, Korm. 230; hann réttir við ór rotinu, 62; spyrndi Grettir svá fast við eyrun; á tveimr at þeir lágu í roti, Grett. 127; hann sló sveininn í rot, … í því raknaði sveinninn við, Ísl. ii. 421: also the insensibility of a drunkard, rakna ór roti, liggja í roti, Snót 100. rot-högg, n. a staggering, stunning blow.

    Íslensk-ensk orðabók > ROT

  • 13 naut-högg

    n. ‘neat-blow,’ the blow which fells an ox; nú vil ek eigi bíða nauthöggsins, I will not wait for the ‘neat-blow,’ Fms. vii. 244; cp. bíða einsog boli höggs, to wait for the blow like a bull, of a person undecided and as if in a kind of stupor.

    Íslensk-ensk orðabók > naut-högg

  • 14 SLAG

    * * *
    n.
    1) blow, stroke (slag undir kinnnina); eigast slög við, to come to blows;
    2) fig. blow, defeat; veita, gefa e-m slag, to defeat;
    3) skirmish, opp. to a pitched battle (jarl átti tvær fólk-orrustur, en mörg slög ok manndráp);
    4) nick of time (í þessu slagi koma þeir af sér akkerinu).
    * * *
    n. [slá; A. S. slæge; Germ. schlag; Dan. slag], a blow, stroke; slag undir kinnina, Fms. viii. 414, Skíða R. 136: blows, a fight, eigask slög við, to come to blows, Ó. H. 321.
    II. metaph. a blow, defeat; veita, gefa e-m slag, to defeat, Fms. viii. 82, ix. 238: mostly plur., slaughter, loss; þeir gáfu þeim mörg slög, Fms. ix. 313; fá stór slög ok koma á flótta, vii. 325, Ó. H. 84.
    2. a skirmish, opp. to a pitched battle (orrosta); jarl átti tvær fólk-orrostur, en mörg slög ok manndráp, Orkn. 94, Fms. ix. 288.
    3. slaughter; slaga-sauðr = slátr-sauðr, Ó. H. 208.
    4. medic. a stroke, apoplexy.
    5. of time, the nick of time; í þessu slagi koma þeir af sér akkerinu, Sturl. iii. 67; annat slagið, the one moment.
    B. slag, n., a different word (?), [Swed. slagg], wet, water penetrating walls or houses, = slagi; hlífa svá, at eigi komi slag á veggi, protect the walls from damp, N. G. L. ii. 106 (skott eða slag, vegg-slag, v. l.)

    Íslensk-ensk orðabók > SLAG

  • 15 ÞEYTA

    (-tta, -ttr), v. to make sound; þeyta lúðr, to blow the trumpet.
    * * *
    t, a causal to þjóta, þaut:—to make sound, þeyta lúðr, to blow the trumpet, Stj. 392, Al. 35; þ. hornum, to blow the horn, Stj. 133; þeyta organ, to blow the organ, Konr.; þeyta röddina, to shout out, Fms. i. 302, 303, Thom. 409, passim.
    2. to gallop, to ride fast, Fas. i. 93, and in mod. usage.

    Íslensk-ensk orðabók > ÞEYTA

  • 16 hvaðan

    adv.
    1) whence; þóttist engi vita, h. veðr var á, whence (from what quarter) the wind blew, meðan ek veit eigi vist, h. G. hinn ríki stendr at, as long as I know not what side G. takes;
    2) from wheresoever; h. sem, from what place or source soever; hann siglir h. sem á cr, he sails, whatever wind may blow; h. æfa, from every side (þustu þá borgarmenn h. æfa at þeim); on all sides; hann vann svá, at h. æfa vóru á honum hendrnar, he worked as if he had hands all over him.
    * * *
    adv. interrog. [Ulf. waþro = πόθεν; A. S. hwanon; Engl. whence; Germ. woher]:—whence, Nj. 2, 125, Fms. ix. 55: absol. of the wind, hvaðan er hann? whence ( from what quarter) is the wind? the answer, sunnan, norðan; þóttisk engi vita, hvaðan veðr var á, whence the wind blew, Fms. viii. 55; h. af löndum? Ísl. ii. 222, Vþm. 22, 24, 26, Pr. 416, passim. β. spec. usage; meðan ek veit eigi víst hvaðan Guðmundr hinn ríki stendr at, mágr minn (as long as I know not what side G. takes’), því at ek aetla honum at veita, hvaðan sem hann stendr at, Nj. 214. II. indef. = undecunque, koma þeir heilir hvaðan, Hm. 157; hvaðan sem, whencesoever; hann siglir hvaðan sem á er, he sails whencesoever the wind may blow, whatever wind may blow, Fms. x. 204; blóðrás hvaðan sem renn, Pr. 473; hvaðan af sem hann hafði þann spádóm, Hkr. i. 224. III. as relative, Stj. i.

    Íslensk-ensk orðabók > hvaðan

  • 17 HVESSA

    (-ta, -tr), v.
    1) to sharpen, whet (h. spjót); h. augun á e-t, to look keenly or hard at;
    2) to stir up, instigate;
    3) impers., hvessir (acc.), it blows up a gale.
    * * *
    t, [hvass], to sharpen; hvessa ok hvetja, Fms. vii. 37; hvessa sýn, Pr. 474; h. augu, to look with a piercing glance, Hkv. I. 6, Edda 36, Eg. 44, 457, Fms. ii. 174, vii. 172: to make keen for a thing, encourage, Al. 33, Fms. vii. 37, Bs. i. 750: of weather, to blow keenly, blow up a gale, impers., veðr (acc.) tók at hvessa mjök, Ld. 326; hvesti veðrit, Fms. ix. 21; þá hvessti svá, at …, 387, freq.; það er farit að hvessa, það fer að hvessa, it ‘fares to blow sharp.’

    Íslensk-ensk orðabók > HVESSA

  • 18 HÖGG

    * * *
    (dat. höggvi), n.
    1) stroke, blow; ljósta h. á dyrr, to knock at the door; skamma stund verðr hönd höggvi fegin, only a short while is the hand fain of the blow; eigi fellr tré við hit fyrsta h., no tree falls at the first stroke;
    2) beheading, execution (leiða e-n til höggs);
    3) fig. gap, breach (kom þá fljótt h. í liðit).
    * * *
    n., old dat. höggvi, Ó. H. 184, Fms. vii. 230, Nj. passim; gen. pl. höggva; [Shetl. huggie; Scot. hag; Dan. hug; Swed. hugg; cp. the verb höggva]:—a stroke, blow, esp. a stroke with an edged weapon, but also with a blunt one, Fms. vii. 191, 230, 297; laust hann selinn í svíma et fyrsta högg, Bs. i. 342; ljósta högg á dyr, to knock, Fs. 131, Nj. 28; í einu höggvi, of throwing a stone, Edda 72; högg loptsins, Skálda 174: sayings, skamma stund verðr hönd höggvi fegin, Nj. 64, 155, 213; eigi fellr tré við it fyrsta högg, Nj. 163, 224; eiga í höggvi við e-n, to have a quarrel, come to blows with a person; það sér ekki högg á vatni, a stroke in water is not seen, leaves no mark, of efforts without effect.
    2. slaughter, a beheading; leiddr til höggs, Grett. 85, Karl. 518, Clem. 58; dæma e-n til höggs, Blas. 49; slaughter of cattle, yxn er hann ætlaði til höggs, Eg. 181; strand-högg, q. v.
    3. a hewing down of trees, Dan. hugst, Grág. ii. 297; skógar-högg, 292; högg ok höfn, D. N.: a gap, kom þá skjótt högg í liðit, Fms. ix. 305.
    4. of an instrument; þela-högg, q. v.; saum-högg, q. v.; fjal-högg, a chopping-block.
    5. a ravine or a cut-like gap in a mountain. höggva-skipti, -viðskipti, n. exchange of blows, Fms. i. 38, v. 165, Eg. 581, Korm. 212, Fs. 48.

    Íslensk-ensk orðabók > HÖGG

  • 19 LJÓSTA

    * * *
    (lýst; laust, lustum; lostinn), v.
    1) to strike, smite (laust hann sveininn með sprota); l. e-n kinnhest, to give one a box on the ear; hann lýstr ofan í miðjan hvirfil honum, he dealt him a blow in the middle of the crown; laust hann selinn í svima, he stunned the seal (by a blow on the head);
    2) to strike, hit, with a spear, arrow (þá var Knútr lostinn öru til bana); Þjóstólfr skaut broddi, ok laust undir kverkina, and hit him under the chin;
    3) phrases, l. árum í sjó, to dash the oars into the sea; l. eldi í, to put fire to; l. e-u upp, to spread a rumour (skal ek þá l. upp þeim kvitt, at); l. upp herópi, to raise the war-cry; l. e-u við e-u, to put forth in defiance against (E. laust skildinum við kesjunni); G. lýstr við atgeirinum, G. parries the blow with the bill;
    4) impers. illviðri lýstr á, bad weather comes on of a sudden; laust í bardaga með þeim mikinn, it came to a great battle between them; laust hræzlu í hug þeim, they were panic-stricken; e-m lýstr saman, to come to blows, begin to fight; ok er saman laust liðinu, when they came to close fighting; myrkri lýstr yfir, darkness comes on suddenly.
    * * *
    pres. lýstr, pl. ljóstum; pret. laust, 2nd pers. laust, pl. lustu; subj. lysti; imperat. ljóst (Þiðr. 323), ljóstú (Kormak); part. lostinn:—a weak pres. lýstir, Grág. ii. 15, Rb. 356; a weak pret. lýsti, Þd. 13 (listi Ed.), Lv. 24, Post., see Lex. Poët.:—to strike, smite, hann hóf upp knatt-tréit ok laust Grím, Eg. 189; ok laust hann sveininn með sprota, Nj. 16; þá reiddisk Þorvaldr ok laust hana í andlitið svá at blæddi, 18; ílla er þá ef ek em þjófs-nautr, ok lýstr hana kinnhest, 75; þá skal ek nú, segir hón, muna þér kinnhestinn þann er þú laust mik, 116, Fms. vii. 157; hann laust við eyra Sámi, Sturl. iii. 123; hann laust milli herðanna Bergi með hjöltunum, Fs. 52; mun þess goldit vera, at þú lýstir mik saklausan, Post.; en þat er Jökull bróðir minn laust þik högg, þat skaltú hafa bótalaust, Fs. 57, Sturl. iii. 26; heldr en þeir lysti á stokk eða stein, Fms. vii. 227; ljósta á dyrr, Finnb.; or ljósta högg á dyrr, Fs. 131; ok laust í höfuð mér svá mikit högg, at haussinn lamðisk, Fms. ii. 188, Bs. i. 335; laust hann selinn í svima, 342; segja menn at hann lysti (subj.) af honum höfuðit, Edda 36; lýstr ofan á miðjan hvirfil … reiðir þá hamarinn af öllu afli ok lýstr á þunn-vangann, 30; lýstr í höfuð honum, 29; ef maðr lýstir mann svá at blátt eðr rautt verðr eptir, Grág. ii. 15; slíkt er þótt knífi sé lostið eða spyrnt, 16; hann lýsti horninu í höfuð honum, Lv. 24; Rútr laust vinstri hendi utan á hlýr öxinni, Nj. 28; Egill laust skildinum við kesjunni, Eg. 378; ok lýstr við atgeirinum, Nj.: of a gale, en er þeir kómu í Veggjaðar-sund, lustu þá veðr, Fms. ix. 21.
    II. to hit, strike, with a spear or the like; hann var lostinn manns-höfði í gögnum, Edda 55; þá var Knútr lostinn öru til bana, Fms. i. 118; Þjóstólfr skaut broddi, ok laust ( and hit him) undir kverkina, svá at yddi út um hnakkann, vii. 211; maðr skaut ör ór flokki Hákonar ok laust undir kverkina, 273; hann lýstir dýr með hornum sér til matar, Rb. 356; lostinn ( struck) af fjánda, 623. 22: [hence the mod. Norse ljostre = to spear or strike salmon with a fish-spear; cp. ljóstr.]
    III. the phrases, ljósta árum í sjó, ok róa sem ákafast, to dash the oars into the sea, of the first stroke of the oars, Gísl. 61, Fms. viii. 144; og lustu árum hinn gráa sæ, Od. (in Dr. Egilsson’s version): ljósta eldi í, to put fire to; báru á við ok næfrar ok hálm ok lustu þar í eldi, Fms. ix. 44: ljósta upp herópi, to raise the war cry, vii. 260, 264, Eg. 88: metaph., ljósta e-u upp, to spread a rumour, Fms. x. 120; ljósta upp kvitt, Nj. 107; ljósta e-u við, to put forth, bring up as a pretext, Nj. 99: to pick, næfrar skal hann eigi ljósta til sölu, N. G. L. i. 39 (ii. 138).
    IV. impers., of a sudden gust of wind, tempest, fire, it blows up of a sudden; þá laust á móti þeim útnyrðingi steinóðum, 656 C. 21; ok láta opna, til þess at þar lysti í vindi, Fms. xi. 34; ok síðan lýstr á íllviðri fyrir þeim, 51; er élinu laust á, ok meðan þat hélzk, 136; laust í móti þeim svá miklu fárviðri, … laust vindi í móti þeim, Gullþ. 6, 8; þvíat myrkri laust yfir allt, Þorst. Síðu H. 10; þá laust eldinum af fuglunum í þekjuna, the thatch caught fire, Fms. vi. 153; þá laust í verkjum, he was taken with sudden pains, viii. 339; þá laust hræðslu í hug þeim, they were panic-stricken, 43: of a battle, fight, e-m lýstr saman, to come to blows, pitched fight; laust saman með þeim snarpri sókn, Odd. 117 new Ed.; ok lýstr þegar í bardaga með þeim bræðrum, Fms. xi. 15; ok laust í bardaga með þeim, Nj. 127; ok er saman laust liðinu, when they came to close fighting, Korm. 170, Fms. viii. 38, Stj. 604; nú lýstr þeim saman, Ísl. ii. 364.
    V. recipr., ljóstask, to come to blows; ef þrælar manna ljóstask, Grág. ii. 155.

    Íslensk-ensk orðabók > LJÓSTA

  • 20 STYRMA

    (-di, -t), v.
    1) to blow hard, to blow a gale (gekk um veðrit ok styrmdi at þeim);
    2) s. yfir e-m, to crowd, throng about a person slain or wounded (styrmdu heimamenn yfir honum).
    * * *
    d, [stormr; A. S. styrmian], to blow up for a gale; gékk um veðrit ok styrmði at þeim, Bs. i. 775, Grett. 113 new Ed.; þá tók veðrit at s. af land-suðri, id.
    2. metaph. in the phrase, styrma yfir e-m, to storm, make much ado about a body or a person suddenly slain or wounded; styrmdu heima-menn yfir honum, Ld. 40, Sturl. ii. 38, Gísl. 142, Fær. 112, Orkn. 452; styrma at líki, Fbr. 40; þeir stöktu vatni strákinn á ok styrmdu yfir með ljósi, Skíða R. 189; see stumra (by a metathesis).

    Íslensk-ensk orðabók > STYRMA

Страницы

См. также в других словарях:

  • Blow — Blow, v. t. 1. To force a current of air upon with the mouth, or by other means; as, to blow the fire. [1913 Webster] 2. To drive by a current air; to impel; as, the tempest blew the ship ashore. [1913 Webster] Off at sea northeast winds blow… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • blow — [bləʊ ǁ bloʊ] verb blew PASTTENSE [bluː] blown PASTPART [bləʊn ǁ bloʊn] [transitive] 1. informal if you blow money on something, you spend a lot of money on it, often money that you cannot afford: • He blew his wages on a new stereo …   Financial and business terms

  • Blow — «Blow» Сингл Кеша из альбома …   Википедия

  • Blow — may refer to: *Blowing, or exhalation *Strike (attack) *Drug slang for cocaine * Blow (film), a 2001 American film about drug trafficking * Blow ( My Name Is Earl ), a season 2 episode of My Name is Earl *Blow (drink), a brand of energy drink… …   Wikipedia

  • Blow Me (One Last Kiss) — «Blow Me (One Last Kiss)» …   Википедия

  • blow — Ⅰ. blow [1] ► VERB (past blew; past part. blown) 1) (of wind) move creating an air current. 2) propel or be propelled by the wind. 3) expel air through pursed lips. 4) force air through the mouth into (an instrument) to make a sound …   English terms dictionary

  • blow a fuse — or[blow a gasket] or[blow one s top] or[blow one s stack] {v. phr.}, {slang} To become extremely angry; express rage in hot words. * /When Mr. McCarthy s son got married against his wishes, he blew a fuse./ * /When the umpire called Joe out at… …   Dictionary of American idioms

  • blow a fuse — or[blow a gasket] or[blow one s top] or[blow one s stack] {v. phr.}, {slang} To become extremely angry; express rage in hot words. * /When Mr. McCarthy s son got married against his wishes, he blew a fuse./ * /When the umpire called Joe out at… …   Dictionary of American idioms

  • Blow-Up — Données clés Titre original Blowup Réalisation Michelangelo Antonioni Scénario Michelangelo Antonioni Tonino Guerra Edward Bond d après Julio Cortázar Acteurs principaux David Hemmings …   Wikipédia en Français

  • Blow by Blow — Студийный альбом Джеффа Бэка …   Википедия

  • blow — blow1 [blō] vi. blew, blown, blowing [ME blowen < OE blawan < IE * bhlē : see BLAST] 1. to move with some force: said of the wind or a current of air 2. to send forth air with or as with the mouth 3. to pant; be breathless …   English World dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»